Park Narodowy Gór Szar to bijące, dzikie serce Kosowa i jedno z najcenniejszych przyrodniczo miejsc na całym Półwyspie Bałkańskim. Ustanowiony w celu ochrony niezwykłych krajobrazów, unikalnych ekosystemów i bogatego dziedzictwa kulturowego, park obejmuje rozległe połacie jednego z największych pasm górskich regionu. To kraina bezkresnych, falujących hal, ostrych grani, krystalicznie czystych jezior polodowcowych i głębokich dolin, w których od wieków toczy się tradycyjne życie pasterskie. Jego wyjątkowość podkreśla fakt, że stanowi część nadrzędnego regionu, jakim są majestatyczne Góry Szar, znane z surowego klimatu i wielkiej przestrzeni.
To, co wyróżnia ten park na tle innych obszarów chronionych w Europie, to jego autentyczność i niska presja turystyczna. Wędrówka po jego terytorium to prawdziwe zanurzenie w świecie, który w niewielkim stopniu uległ wpływom współczesnej cywilizacji. Jest to sanktuarium dla wielu zagrożonych gatunków, w tym niedźwiedzia brunatnego, wilka, a nawet skrajnie rzadkiego rysia bałkańskiego. Dla podróżnika jest to z kolei sanktuarium ciszy i spokoju, miejsce, gdzie można poczuć potęgę natury i zmierzyć się z własnymi ograniczeniami. Jego surowe piękno można porównać do alpejskich krajobrazów, które oferuje słoweński Park Narodowy Triglav, choć tutejsze szlaki są o wiele bardziej wymagające i odludne.
Odkrywanie Parku Narodowego Gór Szar nie jest łatwe – wymaga dobrego przygotowania, szacunku dla przyrody i gotowości na przygodę. W zamian oferuje jednak niezapomniane wrażenia: widok stad owiec na tle ośnieżonych szczytów, smak wody prosto z górskiego strumienia i satysfakcję ze zdobycia przełęczy, z której roztacza się panorama nietknięta ludzką ręką. Zapraszamy do poznania tego wyjątkowego miejsca, prawdziwego klejnotu w koronie bałkańskiej przyrody.
Historia ochrony przyrody na terenie Gór Szar sięga czasów Jugosławii, kiedy to dostrzeżono niezwykłą wartość tutejszych ekosystemów. Oficjalnie Park Narodowy Šar Planina został utworzony w 1986 roku, obejmując początkowo obszar 39 000 hektarów. Jego głównym celem była ochrona unikalnych krajobrazów polodowcowych, bogactwa flory i fauny oraz harmonijnego współistnienia człowieka z naturą, przejawiającego się w wielowiekowej tradycji pasterstwa. Był to jeden z największych i najważniejszych parków narodowych w byłej Jugosławii, stanowiący kluczowy element systemu obszarów chronionych w tej części Europy.
Od pierwszych inicjatyw po współczesne wyzwania, historia parku to opowieść o dążeniu do zachowania jednego z najcenniejszych przyrodniczo zakątków Bałkanów dla przyszłych pokoleń.
Burzliwe lata 90. i konflikt w Kosowie w 1999 roku stanowiły ogromne wyzwanie dla integralności parku. W okresie chaosu załamały się struktury zarządcze, a obszar ten stał się areną nielegalnej działalności, w tym wylesiania i kłusownictwa. Sytuacja zaczęła się poprawiać po uzyskaniu przez Kosowo niepodległości. W 2012 roku nowe władze uchwaliły ustawę, która nie tylko potwierdziła status parku narodowego, ale również znacząco powiększyła jego terytorium. To był kluczowy krok w kierunku odbudowy potencjału ochronnego i turystycznego regionu, podobny do wysiłków podejmowanych w innych postkonfliktowych obszarach, takich jak Bośnia i Hercegowina, gdzie Park Narodowy Una stał się symbolem odrodzenia przyrody i współpracy.
Dziś Park Narodowy Gór Szar stoi przed nowymi wyzwaniami, takimi jak zrównoważony rozwój turystyki, walka z presją inwestycyjną i edukacja lokalnych społeczności. Jego największym sukcesem ostatnich lat jest nawiązanie ścisłej współpracy z Macedonią Północną, która w 2021 roku również objęła swoją część pasma ochroną. Stworzyło to jeden z największych transgranicznych obszarów chronionych w Europie, co ma kluczowe znaczenie dla przetrwania populacji dużych drapieżników. Jest to modelowy przykład, jak ochrona przyrody może łączyć narody, podobnie jak ma to miejsce w Alpach, gdzie karpacka dzicz w rumuńskim Parku Narodowym Retezat jest wspólnym dziedzictwem całego kontynentu.
Krajobraz Parku Narodowego Gór Szar jest wynikiem milionów lat procesów geologicznych i tysięcy lat działalności lodowców. Dominują tu łupki krystaliczne, które nadają górom charakterystyczny, ciemny odcień i łagodniejsze, w porównaniu do wapiennych Alp Dynarskich, kształty. Mimo to, rzeźba terenu jest niezwykle urozmaicona – od rozległych, pofalowanych płaskowyżów i hal, przez głęboko wcięte doliny rzeczne, po strome, skaliste granie i cyrki polodowcowe. To właśnie w tych ostatnich ukryty jest jeden z największych skarbów parku – ponad 25 krystalicznie czystych jezior, zwanych przez miejscową ludność "górskimi oczami" (Gorske Oči).
Tysiące zmęczonych, zdenerwowanych, zbyt ucywilizowanych ludzi zaczyna odkrywać, że pójście w góry to pójście do domu; że dzikość jest koniecznością.
Bioróżnorodność parku jest oszałamiająca. Zidentyfikowano tu około 2000 gatunków roślin naczyniowych, co stanowi prawie jedną trzecią całej flory Bałkanów. Wiele z nich to gatunki endemiczne, jak sosna bośniacka, sosna macedońska czy dzwonek Šar Planiny. Wiosną i wczesnym latem hale pokrywają się wielobarwnym dywanem kwiatów, tworząc niezapomniany spektakl natury. Równie imponujący jest świat zwierząt. Park jest jedną z najważniejszych ostoi niedźwiedzia brunatnego, wilka szarego i kozicy bałkańskiej. Jednak największym skarbem faunistycznym jest ryś bałkański, jeden z najbardziej zagrożonych podgatunków rysia na świecie, którego populacja liczy zaledwie kilkadziesiąt osobników.
Architektura na terenie parku jest skromna i w pełni podporządkowana surowym warunkom naturalnym. Składają się na nią przede wszystkim tradycyjne pasterskie szałasy (bacila), budowane z kamienia i drewna, które stanowią nieodłączny element krajobrazu wysokogórskich hal. W niżej położonych wioskach można spotkać kamienne domy z charakterystycznymi dachami krytymi łupkiem. Na terenie parku znajdują się również pozostałości średniowiecznych cerkwi i strażnic, świadczące o długiej historii osadnictwa w tym regionie. To właśnie ta harmonijna koegzystencja dzikiej przyrody i tradycyjnej, ludzkiej działalności tworzy unikalną wartość tego miejsca.
Wypoczynek skoncentrowany wokół Parku Narodowego Gór Szar to propozycja dla turystów aktywnych, którzy pragną uciec od zgiełku cywilizacji i zanurzyć się w naturze. Baza wypadowa w postaci miasteczek Štrpce czy Prizren pozwala na codzienne wypady na górskie szlaki, a wieczorami oferuje możliwość poznania lokalnej kultury i kuchni. Wakacje tutaj to przede wszystkim wędrówki, obcowanie z przyrodą i zbieranie sił w otoczeniu majestatycznych krajobrazów. Nie ma tu miejsca na turystykę masową – zamiast tego park oferuje ciszę, przestrzeń i autentyczność, które stają się coraz rzadszym luksusem.
Park Narodowy Gór Szar, dzięki swojej specyfice, przyciąga turystów o jasno określonych zainteresowaniach, oferując im niezapomniane przeżycia.
Dla przyrodników: To miejsce absolutnie wyjątkowe. Możliwość obserwacji endemicznych gatunków flory, tropienia śladów wielkich drapieżników czy podziwiania bogactwa awifauny jest bezcenna. Park jest żywym muzeum przyrody, a każda wędrówka to nowa lekcja ekologii i biogeografii. To idealny cel dla botaników, zoologów, ornitologów i wszystkich pasjonatów natury.
Dla aktywnych: Park oferuje setki kilometrów potencjalnych tras trekkingowych, od łatwych spacerów po dolinach po wymagające, wielodniowe przejścia graniowe. Zimą staje się areną dla narciarzy tourowych i miłośników wędrówek na rakietach śnieżnych, którzy cenią sobie dzikie, nieprzetarte szlaki. To idealne miejsce dla osób, które lubią wyzwania i satysfakcję płynącą z pokonywania własnych słabości w otoczeniu gór.
Dla fotografów: Zmienność światła, monumentalne krajobrazy, bogactwo detali w świecie roślin i zwierząt, a także malownicze sceny z życia pasterzy tworzą niewyczerpane źródło inspiracji. Od szerokich panoram o wschodzie słońca, przez makrofotografię alpejskich kwiatów, po reportażowe portrety mieszkańców – park jest wymarzonym plenerem fotograficznym.
Dla szukających relaksu: Choć park kojarzy się głównie z wysiłkiem fizycznym, jest to również idealne miejsce na głęboki relaks i cyfrowy detoks. Brak zasięgu telefonicznego w wielu miejscach, cisza przerywana jedynie dźwiękami natury i czyste, górskie powietrze pozwalają na prawdziwe wyciszenie i regenerację sił witalnych.
Dla podróżujących solo: Park Narodowy Gór Szar jest miejscem bezpiecznym, a jednocześnie oferującym poczucie prawdziwej przygody i samotności. To doskonały kierunek dla indywidualistów, którzy pragną w samotności kontemplować naturę, zmierzyć się z górami i własnymi myślami. Gościnność mieszkańców sprawia, że nawet podróżując w pojedynkę, można poczuć się tu zaopiekowanym.
Park Narodowy Gór Szar oferuje doświadczenie diametralnie różne od tego, co można znaleźć w większości popularnych parków narodowych w Europie. Jego główną walutą jest dzikość i autentyczność. W przeciwieństwie do chorwackiego Parku Narodowego Jezior Plitwickich, gdzie turystów prowadzą drewniane kładki, a ruch jest ściśle regulowany, w Górach Szar panuje pełna swoboda eksploracji. Szlaki są słabo oznakowane, a turysta jest zdany w dużej mierze na własne umiejętności nawigacyjne i doświadczenie.
Zestawienie z polskim Tatrzańskim Parkiem Narodowym również ukazuje fundamentalne różnice. Podczas gdy Tatry w sezonie letnim przeżywają prawdziwe oblężenie, a na szlakach tworzą się kolejki, w Górach Szar można wędrować cały dzień i nie spotkać żywej duszy. To właśnie ta skala, przestrzeń i brak tłumów stanowią o jego wyjątkowości i przyciągają tych, którzy w górach szukają prawdziwej ucieczki od cywilizacji.
| Cecha | Park Narodowy Gór Szar | Tatrzański Park Narodowy (Polska) | Park Narodowy Jezior Plitwickich (Chorwacja) |
|---|---|---|---|
| Typ krajobrazu/zabytku | Rozległe hale pasterskie, krajobraz polodowcowy, góry średniowysokie. | Góry typu alpejskiego, ostre granie, strome żleby, skaliste szczyty. | System 16 jezior krasowych połączonych wodospadami, bujne lasy. |
| Główne aktywności | Długodystansowy trekking, turystyka górska, narciarstwo tourowe, obserwacja przyrody. | Wspinaczka, turystyka wysokogórska, narciarstwo zjazdowe i biegowe. | Spacery wyznaczonymi trasami, rejsy statkiem, podziwianie wodospadów. |
| Infrastruktura turystyczna | Minimalna. Brak schronisk, słabe oznakowanie szlaków. Baza w miasteczkach poza parkiem. | Bardzo dobrze rozwinięta. Gęsta sieć schronisk, doskonale oznakowane szlaki. | Doskonale rozwinięta. Hotele, restauracje, system transportu wewnętrznego, drewniane kładki. |
| Dostępność i trudność | Trudno dostępny, wymagający samodzielności i doświadczenia. | Bardzo łatwo dostępny, szlaki o zróżnicowanej trudności, dla każdego. | Bardzo łatwo dostępny, trasy spacerowe, niewymagający fizycznie. |
| Koszty (wstęp, noclegi) | Brak opłat za wstęp (w praktyce). Noclegi i wyżywienie bardzo tanie. | Biletowany wstęp. Noclegi i wyżywienie w Zakopanem i schroniskach stosunkowo drogie. | Bardzo drogi bilet wstępu. Noclegi i usługi w okolicy należą do najdroższych w Chorwacji. |
Będąc w Parku Narodowym Gór Szar, warto poświęcić trochę czasu na odkrycie innych atrakcji, które oferuje ten fascynujący region. Choć sam park jest głównym celem, jego okolice kryją ciekawe miejsca, które dopełnią obrazu kulturowego i przyrodniczego bogactwa Gór Szar.
Lokalne agencje turystyczne z Prizrenu czy Prisztiny często oferują wycieczki, które łączą trekking w parku narodowym z wizytami w innych częściach Kosowa. Popularnym celem jest historyczne miasto Prizren, które samo w sobie stanowi atrakcję najwyższej klasy.
Posiadając własny samochód, można z łatwością zorganizować jednodniowe wypady do sąsiednich atrakcji w obrębie Gór Szar. Pozwoli to na poznanie różnych aspektów regionu – od sportowego charakteru Brezovicy po unikalną kulturę regionu Gora.
Park Narodowy Gór Szar to przede wszystkim królestwo szlaków pieszych. Mimo słabego oznakowania, kilka tras zyskało na popularności i jest stosunkowo łatwych do nawigacji przy użyciu mapy i GPS.
Brak zasięgu telefonii komórkowej w większości dolin parku to norma. Przed wyruszeniem na dłuższą, samotną wędrówkę zawsze poinformuj kogoś o swojej planowanej trasie i przewidywanym czasie powrotu – właściciela pensjonatu, lokalnego znajomego czy rodzinę. Warto też zaopatrzyć się w powerbank i pobrać mapy offline. W górach pogoda zmienia się błyskawicznie, więc odpowiednia odzież i zapas jedzenia to absolutna podstawa.
(orientacyjny czas: 3-4 godziny)
(orientacyjny czas: 8-9 godzin)
Klimat na terenie Parku Narodowego Gór Szar jest surowy i typowo alpejski. Wysokość nad poziomem morza, wynosząca średnio ponad 2000 m, sprawia, że warunki pogodowe są znacznie bardziej ekstremalne niż w dolinach. Lata są krótkie i chłodne, a zimy długie, mroźne i obfitujące w opady śniegu. Pogoda jest bardzo zmienna i nawet w środku lata należy być przygotowanym na nagłe załamanie, gwałtowną burzę czy spadek temperatury w okolice zera.
Wybór terminu wizyty jest kluczowy dla bezpieczeństwa i komfortu eksploracji parku.
Dla piechurów i trekkerów: Zdecydowanie najlepszy okres to od końca czerwca do połowy września. Szlaki są wtedy w najlepszym stanie, a pogoda najbardziej przewidywalna.
Dla miłośników przyrody i botaniki: Czerwiec to miesiąc eksplozji życia – kwitną wtedy tysiące kwiatów, a przyroda jest najbardziej soczysta i dynamiczna.
Dla fotografów: Wrzesień oferuje najbardziej stabilne światło, fantastyczne kolory jesieni i krystalicznie czyste powietrze, co przekłada się na najlepszą widoczność.
Dostęp do Parku Narodowego Gór Szar jest możliwy głównie z dwóch miejscowości – Štrpce od strony wschodniej i Prizrenu od zachodniej. Dotarcie do tych baz wypadowych wymaga skorzystania z transportu drogowego, najczęściej po przylocie do stolicy Kosowa, Prisztiny.
Najbliższe międzynarodowe lotnisko znajduje się w Prisztinie (PRN). Jest ono dobrze skomunikowane z wieloma miastami w Europie. Po przylocie najwygodniejszą opcją jest wynajęcie samochodu, co zapewnia pełną niezależność w dalszej podróży.
Z głównego dworca autobusowego w Prisztinie regularnie kursują autobusy i minibusy do Prizrenu (bardzo często) i rzadziej do Štrpce. To opcja ekonomiczna, ale mniej elastyczna.
Posiadanie własnego samochodu jest zdecydowanie najwygodniejszym sposobem na eksplorację regionu. Drogi dojazdowe do Štrpce i Prizrenu są w dobrym stanie. Należy jednak pamiętać, że drogi w wyższych partiach gór mogą być szutrowe i wymagające.
Dostęp do szlaków i najciekawszych miejsc wewnątrz parku narodowego praktycznie zawsze wymaga użycia samochodu. Transport publiczny w głąb parku nie istnieje.
Minibusy kursują na trasie Prizren-Prevalla-Štrpce, ale ich częstotliwość jest niska. Można w ten sposób dotrzeć do Przełęczy Prevalla, która jest dobrym punktem startowym dla kilku szlaków.
Z Štrpce lub Prizrenu można wynająć lokalną taksówkę (często są to samochody terenowe), aby dojechać do konkretnego punktu startowego szlaku. Jest to dobra opcja dla osób bez własnego samochodu, ale należy z góry ustalić cenę za dowóz i ewentualny odbiór.
Wiele szlaków rozpoczyna się bezpośrednio z obrzeży miasteczek takich jak Štrpce czy z ośrodka Brezovica, jednak dotarcie do tych najdzikszych i najpiękniejszych dolin wymaga wcześniejszego podjechania samochodem na odległość kilku lub kilkunastu kilometrów.
Z Prizrenu, który jest dużą bazą wypadową do zachodniej części parku, istnieje gęsta siatka połączeń autobusowych z resztą Kosowa oraz z krajami sąsiednimi.
Dworzec autobusowy w Prizrenie jest jednym z najbardziej ruchliwych w kraju.
Chociaż do głównych baz wypadowych, jak Štrpce czy Brezovica, dojedziesz zwykłym samochodem osobowym, to posiadanie pojazdu z napędem na cztery koła otwiera zupełnie nowe możliwości. Wiele bocznych, szutrowych dróg prowadzących w głąb dolin jest dostępnych tylko dla aut terenowych. Taki pojazd pozwoli Ci zaoszczędzić wiele godzin podejść i dotrzeć do miejsc, które dla większości turystów pozostają niedostępne.
Park Narodowy Gór Szar to ogromny obszar, którego pełna eksploracja zajęłaby tygodnie. Istnieje jednak kilka miejsc o szczególnym znaczeniu przyrodniczym i krajobrazowym, które stanowią kwintesencję piękna tego regionu.
Jezioro Livadicko (Liqeni i Livadices) – To prawdopodobnie najpiękniejsze i najczęściej odwiedzane jezioro w kosowskiej części parku. Położone w głębokim cyrku polodowcowym na wysokości 2173 m, otoczone jest stromymi, skalistymi zboczami. Jego krystalicznie czysta, szmaragdowa woda i poczucie absolutnej izolacji sprawiają, że dotarcie tutaj jest nagrodą samą w sobie.
Jezioro Jažinačko (Liqeni i Jazhincës) – Mniejsze, ale równie urokliwe jezioro, położone niedaleko granicy z Macedonią. Jest łatwiej dostępne niż Livadicko, co czyni je popularnym celem krótszych wycieczek. Otoczone jest rozległymi halami, na których latem często można spotkać pasące się stada owiec.
Szczyt Bistra (2651 m) – Jeden z najwyższych szczytów w kosowskiej części parku. Wejście na niego jest wymagające, ale nagradza jedną z najwspanialszych panoram na Bałkanach. Widok obejmuje całe pasmo Gór Szar, a przy dobrej pogodzie sięga aż po albańskie Alpy i masyw Korab.
Grań Piribreg – Potężny masyw górujący nad ośrodkiem narciarskim Brezovica. Wędrówka jego granią dostarcza niezapomnianych wrażeń i rozległych widoków. Jest stosunkowo łatwo dostępna dzięki bliskości infrastruktury ośrodka.
Dolina rzeki Lepenac – Główna dolina, w której położone jest Štrpce i Brezovica. Jej górne partie, powyżej lasu, to klasyczny krajobraz Gór Szar – szerokie, pofalowane hale, poprzecinane górskimi potokami, z licznymi szałasami pasterskimi.
Przełęcz Prevalla (1515 m) – Malownicza przełęcz na drodze z Prizrenu do Štrpce. Stanowi popularny cel weekendowych wycieczek i doskonały punkt startowy dla łatwiejszych wędrówek. Rozciągają się stąd piękne widoki na otaczające szczyty.
Park Narodowy Gór Szar, ze swoim pasterskim i wysokogórskim krajobrazem, zajmuje unikalne miejsce wśród bałkańskich obszarów chronionych. W odróżnieniu od Parku Narodowego Una w Bośni, który chroni kaskady i wodospady rzeki w krajobrazie krasowym, Góry Szar oferują krajobraz typowo alpejski, ukształtowany przez lodowiec. Jest to obszar znacznie większy, dzikszy i trudniej dostępny, co przyciąga inny typ turysty. Z kolei w porównaniu do macedońskiego Parku Narodowego Galiczica, który rozdziela jeziora Ochrydzkie i Prespa, Góry Szar są o wiele bardziej rozległe i odludne.
| Cecha | PN Gór Szar | PN Una (Bośnia i Herc.) | PN Galiczica (Macedonia Płn.) |
|---|---|---|---|
| Skala / Rozmiar | Bardzo duży (ponad 530 km² po stronie Kosowa). | Średni (198 km²). | Stosunkowo mały (227 km²). |
| Unikalność | Rozległe hale pasterskie, bioróżnorodność, ostoja dużych drapieżników. | Unikalny system wodospadów i kaskad na rzece Una, zjawiska krasowe. | Wąskie pasmo górskie rozdzielające dwa wielkie jeziora tektoniczne, piękne panoramy. |
| Dostępność | Niska. Słabe drogi, brak transportu publicznego wewnątrz parku. | Dobra. Łatwy dojazd, dobrze przygotowane punkty widokowe i ścieżki. | Dobra. Przez park przebiega droga asfaltowa, liczne punkty startowe szlaków. |
| Infrastruktura | Praktycznie brak. Skupiona w miejscowościach na obrzeżach. | Dobrze rozwinięta. Centra informacyjne, kempingi, restauracje. | Ograniczona, ale wystarczająca. Kilka obiektów noclegowych, dobrze oznakowane szlaki. |
W skali europejskiej Park Narodowy Gór Szar można zaliczyć do kategorii "dzikich ostępów", podobnie jak niektóre parki w rumuńskich Karpatach, szkockich Highlands czy północnej Skandynawii. To, co go wyróżnia, to silny, wciąż żywy komponent kulturowy w postaci tradycyjnego pasterstwa, który w wielu częściach Europy zanikł lub stał się skansenem. Park nie jest miejscem wpisanym na listę UNESCO, co, paradoksalnie, może być jego zaletą, chroniąc go przed nadmierną presją turystyczną.
| Cecha | PN Gór Szar | PN Pirenejów (Francja) | PN Banff (Kanada) |
|---|---|---|---|
| Znaczenie (UNESCO etc.) | Brak wpisu na listę UNESCO. Ważny obszar IBA (ostoja ptaków). | Wpisany na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. | Wpisany na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. |
| Krajobraz / Otoczenie | Rozległe hale, łagodne szczyty, jeziora polodowcowe. | Wysokie, skaliste szczyty, głębokie doliny, cyrki lodowcowe. | Spektakularne, ośnieżone szczyty, turkusowe jeziora, rozległe lasy i lodowce. |
| Doświadczenie turystyczne | Ekspedycyjne, wymagające samodzielności, poczucie odkrywania. | Dobrze zorganizowana turystyka, gęsta sieć szlaków i schronisk. | Turystyka masowa i niszowa, doskonała infrastruktura, duży nacisk na edukację. |
| Poziom "dzikości"/zachowania | Bardzo wysoki. Minimalna ingerencja człowieka, duże populacje drapieżników. | Wysoki, ale z dużą presją turystyczną i rolniczą w dolinach. | Bardzo wysoki w głębi parku, ale z silnie zurbanizowanymi centrami (Banff, Lake Louise). |
Zdecydowanie tak, ale pod warunkiem, że wiesz, czego się spodziewać. Park Narodowy Gór Szar nie jest miejscem, które zachwyca na pierwszy rzut oka łatwo dostępnymi "pocztówkowymi" widokami. Jego piękno jest surowe, wymagające i odkrywa się je powoli, wraz z każdym zdobytym metrem przewyższenia i każdym kilometrem wędrówki. To destynacja dla koneserów górskiej ciszy, dla tych, którzy przedkładają autentyczność nad komfort, a przygodę nad bezpieczeństwo wyznaczonej ścieżki. Wizyta tutaj to nie tylko turystyka, to lekcja pokory wobec natury i fascynujące spotkanie z jednym z ostatnich tak autentycznych zakątków Europy.
Podsumowując: Park Narodowy Gór Szar to absolutny "must see" dla doświadczonych turystów górskich, backpackerów, przyrodników i wszystkich poszukiwaczy przygód. To miejsce, które nagradza wysiłek włożony w jego eksplorację niezapomnianymi widokami i poczuciem odkrywania czegoś wyjątkowego. Jeśli jesteś gotów zrezygnować z wygód na rzecz autentycznego doświadczenia, ten park Cię zachwyci. Jeśli jednak preferujesz dobrze przygotowane szlaki i pełną infrastrukturę, możesz poczuć się tu rozczarowany.
W porównaniu do innych cudów natury na Bałkanach, takich jak łatwo dostępny i niezwykle popularny Kanion Matka w Macedonii Północnej, Park Narodowy Gór Szar leży na przeciwległym biegunie. Matka to atrakcja na kilkugodzinny, wygodny wypad z miasta; Góry Szar to cel na kilkudniową, wymagającą wyprawę w głąb dziczy. To właśnie ten kontrast pokazuje, jak różnorodne i fascynujące potrafią być Bałkany.